Powołanie...

brlukasz

Jeżeli macie jaieś pytania w stronę powołania, tego gdzie jest moje miejsce w życiu to zapraszam do ich zadawania. Nawet kwestai naszego charyzmatu, sposóbu życia jezeli kogoś coś interesuje to zapraszam do dialogowania:)

brlukasz

No ogólnie wiem że to mało interesujący temat, ale że aż tak... to niewiedziałem... byłem przekonany że na świecie jest mnóstwo gości, którzy tylko marzą aby do nas wstąpić :twisted:

dobosza

moze za mało mężczyzn tu zagląda
no chyba że zaczniecie przyjmować dziewczyny no to chętnie dołącze do braci mniejszych

niebieska

ojojoj.... Jak sama nazwa wskazuje... BRACIA mniejsi.. więc obawiam się, że nici z Twojego wstąpienia dobosza... Wink

Oj, br,Łukaszu, bo to nudny temat jest Wink

już Wy zostawcie w spokoju chłopaków (tych jeszcze normalnych), ja sobie muszę męża znaleźć, a później, to już możecie werbować dalej... Razz

także akcja "werbowanie do zakonów, i seminariów" zostaje wstrzymana do odwołania... Wink

Koniec. Kropka. Razz

Joanna

W sumie niebieska Br zapytał "gdzie jest moje miejsce w życiu" Wink

więc może chodzi o niego Laughing

niebieska

Oj, to już lepiej dla br.Łukasza, i jego zdrowia psychicznego Wink

, co bym mu nie musiała tłumaczyć, gdzie jest jego miejsce... Razz

Joanna

Hehe...

no żartowałam Wink

A poważnie - zawsze się zastanawiałam, czy powołanie do zakonu (obojętnie - męskiego, czy żeńskiego...) jest bardziej otwieraniem pewnych horyzontów, czy jednak bardziej zamykaniem się (w pozytywnym znaczeniu), ograniczaniem do pewnego, nazwijmy to stylu życia... Szczególnie chodzi mi tu o ślubowanie posłuszeństwa.

brlukasz

zapewniam, że przynajmniej w moimprzypadku otwiera się całkowicie nowy świat... wszystko widać lepiej i szerzej... tylko to jest taki jakościowy przeskoko. P Jak w świecie poznawał się swiat może bardziej z zew. tak teraz poznaje się go bardziej od wew. od siebie samego... A posłuszeństwo, ubóstwo, dziewictwo stają się drogą która prowadzi do lepszego poznania Boga, do miłowania go niepodzielnym sercem...

Joanna

Pięknie napisane Bracie, a wydaje mi się, że samo "poczucie" tego, takie wewnętrzne, jest jeszcze bardziej piękne. W sumie to pewnie podobnie jak z każdym powołaniem - to znaczy do wielu różnych ról w życiu (i nie chodzi mi tylko o powołane - zakonne, do małżeństwa, czy samotność), bo w końcu to Bóg "powołuje" Smile

niebieska

Grunt, to usłyszeć owo "wołanie"... i pójść za nim... No właśnie usłyszeć... Sprawa wcale nie prosta... Mad

Joanna

Tylko, że słyszeć to jedno, a pójść za "głosem" to drugie...

"Panie, przepasz mnie i poprowadź, gdzie ja nie chcę iść..."

niebieska

No tak, ale zanim pójść, trzeba rozeznać.... Za którym wołaniem pójść.... które po-wołanie jest dla mnie...?? Bo zcasami się widzi kilka takich, a przecież tylko jedno jest to moje...

brlukasz

ale tutaj najważniejsze jest słuchanie Jezusa... logiczne... Jeśli mu ufam, jeśli wiem, że tylko On może moje zycie dobrze poprowadzić to wierzę, że w odpowiednim czasie da mi znać, ża mnie przywoła... Nasze działania są czesto bardzo ludzkie i mamy skłonności do rozdrabniania się na plusy i minusy... a często nie o to chodzi... bo jeżeli zaczniemy rozeznawać w taki sposób dojdziemy znowu w to samo miejsce czyli w ślepą uliczkę. A tu chodzi o rozwijanie mojej relacji z Nim... a to On sam dalej porowadzi i wskaże... w końcu jesteśmy jego własnością...

niebieska

Hmmm...

Tutaj nawet nie chodzi o rozdrabnianie się na plusy i minusy... Ale człowiek jest tylko człowiekiem, i po ludzku potrzebuje tego drugiego człowieka... A gdzieś tam, z drugiej strony, jest to pragnienie życia na wyłączność Panu Bogu... (w sensie konkretnych ślubów)...
i wiecie, ja podziwiam wszystkich tych, którzy już podjęli decyzję... Tak, jak brat pisze, na tyle rozwinęli swoją z Nim relację, że dali się poprowadzić...

Joanna

Może najlepsze jest to, że Jezus daje wolną wolę? I nawet jak już się wie "dokąd iść" to On mówi tylko że kocha, a do niczego nie zmusza... ? Tak jest (w praktyce) Bracie Łukaszu ? Bo w teorii brzmi nieźle Wink